Boeken

Onder de daken van Parijs / Proloog

Ook ik heb van Parijs gedroomd...

In mijn dromen zag ik de ville lumière twinkelen, de lichtstad waar beroemde mensen leven, waar gravinnen diademen met diamanten en revue-girls gordels van bananen dragen, waar in de grands hôtels op de Place de la Concorde en de kleine cafés in Montmartre hele romans geschreven worden. De stad waar de sterren van onbekende kunstenaars rijzen en waar Oscar Wilde in armoede gestorven is. Parijs was voor mij de verre onbereikbare plek waar het geluk op je wacht. Ik zag mezelf in een romantische chambre de bonne onder het dak wonen, met klimop en duiven voor het raam. Ik hoorde mij al nachtenlang met andere bohémiens over moderne kunst debatteren en droomde van de hoed met pluimen van de cocotte, waarop ik oneindig verliefd zou raken. Zo heb ik echt van mijn leven in Parijs gedroomd - geen wonder dat het allemaal zo anders is gegaan dan ik me had voorgesteld.

Het begin was moeilijk, maar uiteindelijk heb ik toch het Parijs van mijn dromen gevonden en in twintig jaar de lichtstad van onder tot boven verkend. Een clochard heeft zich in de metro op mij geworpen en het hemd van mijn lijf gescheurd, een prins heeft voor de open haard de Mondscheinsonate voor mij gespeeld. Ik ben naar boven geklommen en naar beneden afgedaald, ik heb in aristocratische wijken en in volksbuurten gewoond, ik heb het Parijs van de glamour en de bohème verkend. Ik heb met deze stad moeten vechten, maar uiteindelijk heb ik er mijn plaats kunnen veroveren; als student, als acteur, als leider van een theatercompagnie en uiteindelijk als operaregisseur. Ik heb al die tijd geschreven, ’s avonds in mijn dagboeken en overdag als journalist voor dag- en weekbladen, kunst- en theatermagazines. En nu schrijf ik een boek over mensen die ik in Parijs heb ontmoet. Want de tijd is gekomen om getuigenis af te leggen over wat ik gezien en beleefd heb. Ik wil een kroniek schrijven over rijke en arme mensen, beroemde kunstenaars en mensen naar wie zich nooit iemand heeft omgedraaid. Zij leven of leefden allemaal in deze beeldschone maar soms ook gruwelijke stad en het lot wilde dat onze wegen zich kruisten. Sommige rencontres duurden tien minuten, andere tien jaar. Ik wil erover berichten, open en eerlijk, gewoon zoals ik het gezien en beleefd heb.

W.K.

Onder de daken van Parijs / Inhoudsopgave

Proloog

I           Een chambre de bonne

II          Student aan de Sorbonne

III        De jonge acteurs en Arletty

IV        Malik en de anderen

V         Graaf Conrad

VI        De clochard in de metro

VII       De dame met de bontcape

VIII      De jongens onder het dak

IX        In een theatercompagnie

X         Marlene Dietrich

XI        De jonge journalist

XII       Interview met de minister

XIII      Vera Kouzmitchova

XIV     Rudolf Noureev

XV      Mijn “vijftien minuten”

XVI     Marie-Joséphine Durand

XVII    Brief van een onbekende

XVIII   De bohémiens

XIX     Aurian

Epiloog

Personenregister, Inspiratiebronnen